SUPPLICATIO

SUPPLICATIO
SUPPLICATIO
apud Romanos honos fuit, qui una cum Imperatoris nomine decernebatur Victori: Nempe, cum Senatus Populo Deûm templa aperiri, ac gratias Diis, Imperatoris nomine, agriuberet. Erat enim moris, ut Consules vel Praetores, postquam a militibus appellati Imperatores fuerant, Lictores, laureatos praeferrent, literasque laureatas ad Senatum, de re gesta, mitterent quibus Imperatoris nomen ac Supplicationes a Senatu postularent. In qua pompa, quae alias pauciores continuabatur dies, Senatus ad templa Deorum sollemniter se conferebat ibique sacrificabat et dabat in templis epulum: Omnis autem Populus agebat Diis gratias pro spe victoriae, quae affulgebat, et festos celebrans dies, vota faciebat, ut Dii hôc modô placati, quod ostenderant beneficium, perficerent. Quamvis vero primis temporibus in unum alterumve diem Supplicatio aegre decernebatur, tamen ad postremum eo progressa est, ut etiam in quinquaginta decretae sint. Marco enim Valerio et M. Horatio Consulib. A. Urb. Cond. 304. devictis Sabinis, Supplicatio in unum diem; Camillo Veiis captis, in quatriduum quidem, decreta est: At Cn. Pompeio Mithridaticô bellô confectô, duodecim: Caesari bellô Gallicô, primum quindecim; postea viginti: Hirtio Pansae et Caesati Octaviano, Mutinâ Coloniâ liberatâ, quinquaginta dies dati sunt: in qua varietare, cum magnitudinis victoriae; tum dignitatis eius, qui vicerat, ratio videtur fuisse habita. Idem honoris genus sibi fuisse concessum, post repressam coniurationem Catilinariam, refert Cicero Catilin 3. et 4. Philipp. 2. et alibi Vide Ioh. Rosin. Antiqq. Roman. l. 10. c. 28. Hinc phrasis Decernere Supplicationes, quem honorem Graeci hâc periphrasi exprimunt: ἡ Σύγκλητος ἐψηφἰσατο θύειν τοῖς θεοῖς καὶ ςχολάζειν ἑορτάζοντας, sacrificiis et festivis vacationibus, eum denotantes. Qui iidem λιτανείαν quoque, item θυσίαν καὶ ἱερομηνίαν, hunc ritum vocant. Salmas. ad Sprtian. in Hadriano. c. 12. In Eccles. Romana supplicare dici Monachos, cum ante Abbatem in Capitulo aut alibi se inclinent, seu cum eum salutent, refert Car. du Fresne, ex Usibus antiquis Cisterc. c. 70. et 83. Guigone im Statutis Ord. Cartus. c. 43. §. 5. et Statutis Ordin. Praemonstr dist. 1. c. 19. Vide quoque infra: at de Libellis supplicibus, qui Graecis δεήσεις, uti qui iis praeerat, ὁ ἐπὶ τȏυ Δεήσεων, Meursium Glossar. supra quoque Epitendesion.

Hofmann J. Lexicon universale. 1698.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • Supplicatio — in ancient Rome was a solemn thanksgiving or supplication to the gods decreed by the senate: all the temples were opened, and the statues of the gods placed in public upon couches (pulvinaria) to which the people offered up their thanksgivings… …   Wikipedia

  • supplicatio — ▪ Roman religion       in Roman religion, a rite or series of rites celebrated either as a thanksgiving to the gods for a great victory or as an act of humility after a national calamity. During those times the public was given general access to… …   Universalium

  • supplicatio — /sapl3keysh(iy)ow/ In the civil law, a petition for pardon of a first offense; also a petition for reversal of judgment; also equivalent to duplicatio, which corresponds to the common law rejoinder …   Black's law dictionary

  • supplicatio — (Civil law.) Same as duplicatio …   Ballentine's law dictionary

  • ОБЩЕСТВЕННАЯ МОЛИТВА —    • Supplicatĭo          богам по случаю счастливых или несчастных общественных событий; в первом случае это была благодарственная молитва (gratulatio), во втором молитва о помиловании и отвращении бедствия (obsecratio); ср. Cic. ad. fam. 11, 18 …   Реальный словарь классических древностей

  • supplication — [ syplikasjɔ̃ ] n. f. • 1160; lat. supplicatio → supplier 1 ♦ Prière faite avec instance et soumission. ⇒ adjuration, imploration. « On me mit à la porte [...] malgré les supplications de mes parents » (Apollinaire). Absolt « La face levée, les… …   Encyclopédie Universelle

  • Liturgia hispánica — Saltar a navegación, búsqueda La liturgia hispánica (mal llamada rito mozárabe, mejor rito visigótico o rito hispánico) es la liturgia de la Iglesia católica que se consolidó en torno al siglo VI en la península Ibérica, en el Reino visigodo de… …   Wikipedia Español

  • Mozarabic Rite — • The name Mozarabic Rite is given to the rite used generally in Spain and in what afterwards became Portugal from the earliest times of which we have any information down to the latter part of the eleventh century, and still surviving in the… …   Catholic encyclopedia

  • Rito hispano — La liturgia hispánica (también llamada rito mozárabe, mejor rito visigótico o rito hispánico) es la liturgia de la Iglesia católica que se consolidó en torno al siglo VI en la península Ibérica, en la Reino visigodo de Toledo, y que fue… …   Wikipedia Español

  • LITANIA — rogatio, supplicatio: Sed praeterea publicae supplicationis genus est, quâ Dei misericordia ex sollenni more ardentius imploratur. Indicebantur olim graviquovis imminente discrimine, quandoque ad impertandam camporum benedictionem, ne tactis… …   Hofmann J. Lexicon universale

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”